ANKARA MİSKET

Senin böyle kokman sevdiğim gülün sümbülün gücüne gitmez mi
Dudakların bal-ı hayat

Baharın kirazına ayıp etmez mi
Serde sevda olmasa 

iki ten birbirine böyle dokunabilir mi

Sevişmek dediğin 

evvela sevmenin işteş hali değil mi

İçimizdeki çocukların iki misket için kavgası bitemedi gitti 

Kim bilir belki büyümenin zamanı geldi de yanımızdan geçiverdi

Söküp atmak kolay 
Zor olan insanın içindeki düğümlerle ateşkesi
Gel nihayet
Eksilt ömrümüzden keşke denilen o bin pişman kelimeyi

GEZEGEN

Bir daha bağlanmamacasına çözülmüşken 
dizlerimizin ipleri
Bu orman gibi sevda 
içimizdeki hayvanları evcilleştirebilir mi
Bilirim her çağlayan nehir 
bir gün sakinleşip bulur denizine kavuşacağı yeri
İçim dolup taşarken seni 

Sakince sevmek bir ihtimal olabilir mi

Dar gelir bize şu ahir zamanın tüm bilindik evleri
Bırak anlamasın kimse 

bizim senle gezegenimiz apayrıdır sevgili
Birbirine yakışan notalar gibi 
ikimizin ademle havvadan kalma yerleri
Uzun vakitler doyurur ancak bizi
                       upuzun sevişme vakitleri