HEYHEYLİ ŞİİR

Duymuyor musun hey 

                   orda biri var görmüyor musun

Bu ev diyorum vallahi hayaletli
 dama çıktım keman çalıyorum bak 

                   bir deli bin akıllıdan hikmetli

Her insan bir sevdanın zalimidir şu hayatta yahut katili 
Sen ki Yavuz Sultân'ın hâmil-i nâmısındır
Sana u dönüyorum diğer bütün yollar lanetli
Sanıyorum ki köprüden önce son çıkış burasıdır

Paçam pedala sıkıştı gelemiyorum 

senin gelmen gerekli
Geceyi evvelinden unut burada geceler hep parçalı cinnetli

Erken sabahları beklediğim gibi seviyorum seni 
                    ki sen de beklemek üzre ziyadesiyle aydınlıksındır
Dil dediğinin anası vücuttan vecd olur oradan tanıyorum tenini 
                    ki sen de neredeyse diri derili taze bi kısraksındır

Şiir kendi seçer şairini 

                            şiir heyheyli
Yazılamayan şiirin canı sağ dursun 
                           beşer kolay bilir yârinden gitmeyi

Şükür olsun ki evim yurdum belli 
             Şu canımdaki kuşa hâşâ yedi cihansındır
Değil mi ki bize varan yollar hep cennetli 
            Adının tüm harfleri üzre kitaba kaleme afitapsındır 

Sözüm olsun arkadaş 

            şu gökyüzü yerden ayrı durduğu müddetçe ben sana şiir yazarım
Nerede duysam bundan böyle 

                  adını kendimin bilir adıma vaftiz sayarım

Bu son olsun ki gidişim esasen dönmenin ehli 
Şems-i nur ile nefese icâbsındır
Yemin olsun ki yedi harikalar intihara meyilli 
Hüsn-ü cânın ile cânâna hicâbsındır