HAY BİN TÜLAY

YA DA "TÜLAAAYY NOLUR GERİ DÖÖÖN, SENSİZ YAPAMIYOOOM"

 
sabah sabah gözlerin dolardı
güneşi tut aklında uyuyamazdın tülay

çocukların sokakları sevdiği gibi seviyordunuz mecnun ile leylayı
ondandı
memleketin tüm samanlıkları seyrandan âlâydı
ve tutuşuyordu samanlar tülay

parmak uçları nasırdı
musikiyi pek severdi ruhu tıka basa aşk ile hasıldı
o çocuk bilmediğin alemlerde fasıldı
aman diyeyim
dinleme tülay

yer yarıldı bütün elmalar göğe saçıldı
havva gitti adem şeytana sarıldı
kuşlar süresiz iş bıraktı hiçbiri uçmadı
gönlünü bırak
gözünle gör göğü tülay

şimdi yeryüzü hepten yanıyor sen donuyorsun bir köşede
nefes ısıtır diyorsun yeter ziyadesiyle
sormazlar mı tülay
yorgan bunun neresinde

çok üşüdün mü
beter ol tülay
çok mu öldün
mezar ol tülay
daha yorulmadın mı
dağlarda gezer ol tülay
hâlâ kuş mu dersin
canından bezer ol tülay