KARAYOLSUZ BRİTANYA

Kanatsız kuşların doğudan battığı upuzun bir rakı sofrasında oturuyoruz

Bir kelebek döne döne avcuma ölüyor
Hepimizin bağrına bastığı bir selim oluyor masa

Bütün ölülükleri sırtlamış bir hazirana doğru uzanan
bir mayıstayız daha
Sök köklerini fırlat vadiden aşağı
Alçaktan ve uzun bi düşüştür dünya
Kes halatları düş kendinden uzanan bir uçuruma
'gibi bir mayıstayız hâlâ

Tutunmaz demeyiniz efendim tutunur
Her şey tutunur köksüz

Kaktüs olur it olur
Kelebek bile tutunur nazik ayaklarıyla bir çıkmaza
Ahmetler edipler ismetler tomrisler
Sonra yine edipler yine tomrisler
Her şey bal gibi de dirilir köksüz bir ölülükten

Yani bütün bu kadınlar ve adamlar diyorum
Niçin köksüz olmasındı efendim
Varmasındı yerinden hafif bir taşa
Yahu niçin bırakmasındı ardında bir zerre dahi kendilik
Gencecik ismetleri ağlatmasındı
Bir kelebek gibi konmasındı
karayolsuz bir adaya
niçin niçin

İşte upuzun bir filmi izler gibi büyülü
Yan yana uzanıp duruyoruz sessiz bi ovaya
Uzaktan bir türkü söylüyor selim-
        o sonsuz rakılardayız hâlâ ve elbet bitimsiz bir mayısta
Kuşları boğduruyoruz acısız bir kanatsızlığa
Upuzun 

babasız 

böcek kokan bir masada
                             piç oluyoruz
birbirimizden doğuluyoruz
kelebeğin bir günü gibi apansız
bir ölümü gibi hızla