KARAYOLSUZ BRİTANYA

Kanatsız kuşların doğudan battığı upuzun bir rakı sofrasında oturuyoruz

Bir kelebek döne döne avcuma ölüyor
Hepimizin bağrına bastığı bir selim oluyor masa

Bütün ölülükleri sırtlamış bir hazirana doğru uzanan
bir mayıstayız daha
Sök köklerini fırlat vadiden aşağı
Alçaktan ve uzun bi düşüştür dünya
Kes halatları düş kendinden uzanan bir uçuruma
'gibi bir mayıstayız hâlâ

Tutunmaz demeyiniz efendim tutunur
Her şey tutunur köksüz

Kaktüs olur it olur
Kelebek bile tutunur nazik ayaklarıyla bir çıkmaza
Ahmetler edipler ismetler tomrisler
Sonra yine edipler yine tomrisler
Her şey bal gibi de dirilir köksüz bir ölülükten

Yani bütün bu kadınlar ve adamlar diyorum
Niçin köksüz olmasındı efendim
Varmasındı yerinden hafif bir taşa
Yahu niçin bırakmasındı ardında bir zerre dahi kendilik
Gencecik ismetleri ağlatmasındı
Bir kelebek gibi konmasındı
karayolsuz bir adaya
niçin niçin

İşte upuzun bir filmi izler gibi büyülü
Yan yana uzanıp duruyoruz sessiz bi ovaya
Uzaktan bir türkü söylüyor selim-
        o sonsuz rakılardayız hâlâ ve elbet bitimsiz bir mayısta
Kuşları boğduruyoruz acısız bir kanatsızlığa
Upuzun 

babasız 

böcek kokan bir masada
                             piç oluyoruz
birbirimizden doğuluyoruz
kelebeğin bir günü gibi apansız
bir ölümü gibi hızla

HAVZA

ikimiz diyor
ne aydınlık bir karanlık

gece her şeyi örter
bir gönlün tülü kalır bembeyaz aralık
buna ying yang da denir
ya da en basitinden karşıtlık
bir rüyaya tam ortasından yatıp
inan olsun griden tek bir gün şaşmadık
kandiliniz gündüz de yansın efendim
saklanmak için etraf çok karanlık
rica ediyorum kaybolmayınız karalara karışıp 

aramak en derin yara
bilmek havzası tüm akan suların
aramaya diye yatıp düşünde bilmekle yoğrulan
bir daha geçemez aynı yolları kendinden kaçıp
bilmediğiniz öyle kalsın efendim
maazallah görünmez olur kalbe yalnızlık
aman gizemi bozmayınız sabah olmadan perdeleri açıp