ŞARAMPOL

ay büyüdükçe büyüyor göğsümde
sefil bi aydınlıktayım

  gözlerin

            gözlerin yanıyor

tutuşuyorum baktıkça
med cezirim sana

yol gittikçe usanıyor gözümde
yerçekimsiz bi araftayım
hayaleti çirkin sözlerinin siliniyor gerimde
şimdi sevmekten bi pamuktayım
  ellerin

          ellerin kalıyor üstümde

tuttukça yuvarlanıyorum

şarampolüm sana


seslerin 

seslerin diyorum
sustukça çağıldıyorum
çağladıkça çoğalıyorum
büyüyor kocaman oluyorum

üşümez mi ıssız ellerin
omzunun koluna birleştiği dilsiz yerlerin
sanki çok eski bir tanışıklığı var yüreklerimizin 

gel 

uyu koynumda
çocuk ellerin gülsün
sıcağım sevinsin
soğuğun bilsin
şen olsun içimiz

belki de tüm yansımalar
  büyüğünü gösterir aslının-

                                          kim bilir

sık çamlı bir ormanın kuytusundaki
                                                 serin evim sana