ADAM

 -Yavaşlatmak benim bile olmayan bir bedeni
Dörtnala bir hızla
Sökülmek gündelik köklerden
Dikilmek saksısız ve yalınayak topraklara

-Neden çıplak değiliz ki 

diyordu bugün adamın biri
Kendi yüzlerinden zerre sorulmayarak
Soluyarak hayın insan ordularını
Ederini mayasını unutarak
Bu çürük kokan yalnızlıkları
Baldırı çıplak ayakları durmadan suçlayarak

Niçin diyordu sağımızda solumuzda bu çaputlar

Niçin niçin

-Yetiremediniz be şu kuşlu gökleri
Kuşağını göğün
Karasını mavisini
Örtünemediniz mağrur bir kabulle
Yetinemediniz

Sadece gemilerin varabildiği
Bir maviliğe erişiyordu adam
Meşru sayılıyordu deliliği
Gitmek için çırpındıkça
Dürüst bir boşluğa dönüşüyordu
Yahut kanatsız kuşluklara

-Ölüyor muyuz yavaş yavaş, diyordu
Gencecik ölüyor muyuz
Anısı bile yetiyor her şeyin

Bitiyor mu heybemizde hikayeler
Tükeniyor muyuz sessiz

Konuşmak sizin olsun, hâşâ
Biz sözsüz gardiyanların kapısına teşneyiz

Dilsiz gibi bir zindanlığın peşindeyiz biz