Bir kelebek döne döne avcuma ölüyor
Hepimizin bağrına bastığı bir selim oluyor masa
Bütün ölülükleri sırtlamış bir hazirana doğru uzanan
bir mayıstayız daha
Sök köklerini fırlat vadiden aşağı
Alçaktan ve uzun bi düşüştür dünya
Kes halatları düş kendinden uzanan bir uçuruma
'gibi bir mayıstayız hâlâ
Tutunmaz demeyiniz efendim tutunur
Her şey tutunur köksüz
Kaktüs olur it olur
Kelebek bile tutunur nazik ayaklarıyla bir çıkmaza
Ahmetler edipler ismetler tomrisler
Sonra yine edipler yine tomrisler
Her şey bal gibi de dirilir köksüz bir ölülükten
Yani bütün bu kadınlar ve adamlar diyorum
Niçin köksüz olmasındı efendim
Varmasındı yerinden hafif bir taşa
Yahu niçin bırakmasındı ardında bir zerre dahi kendilik
Gencecik ismetleri ağlatmasındı
Bir kelebek gibi konmasındı
karayolsuz bir adaya
niçin niçin
İşte upuzun bir filmi izler gibi büyülü
Yan yana uzanıp duruyoruz sessiz bi ovaya
Uzaktan bir türkü söylüyor selim-
o sonsuz rakılardayız hâlâ ve elbet bitimsiz bir mayısta
Kuşları boğduruyoruz acısız bir kanatsızlığa
Upuzun
babasız
böcek kokan bir masada
piç oluyoruz
birbirimizden doğuluyoruz
kelebeğin bir günü gibi apansız
bir ölümü gibi hızla
piç oluyoruz
birbirimizden doğuluyoruz
kelebeğin bir günü gibi apansız
bir ölümü gibi hızla
